IFF:

In Flanders fields the poppies blow Between the crosses, row on row,
That mark our place; and in the sky
The larks, still bravely singing, fly
Scarce heard amid the guns below.

We are the Dead. Short days ago
We lived, felt dawn, saw sunset glow,
Loved, and were loved, and now we lie
In Flanders fields.

Take up our quarrel with the foe:
To you from failing hands we throw
The torch; be yours to hold it high.
If ye break faith with us who die
We shall not sleep, though poppies grow
In Flanders fields.

John McCrae 1872-1918,
Canadees dichter-dokter, militair te Ieper, mei 1915.

Zijn gedicht gaf de gedachten weer van tienduizenden woordloze soldaten aan het front: het mooie ongeschonden Westhoeklandschap voor de oorlog (klaprozen, leeuweriken) en dan het verwoeste polder- en frontlandschap (loopgrachten-kruisjes-kanonnengebulder) en het zinloze van de oorlog.
Het gedicht werd wereldwijd een symbool van offer en strijd voor de vrede.

De vrede, die te laat kwam voor 8.700.000 jonge levens!

Er is ook een Vlaamse "bewerking" door Anton Van Wilderode.

In Flanders Fields staan de papavers rood
onder het zwart gelid der houten kruisen.
De leeuwerik vliegt tegen vuur en dood
gevederd in de hemel van Diksmuide
en zaait zijn lied tussen de schrapnels en schroot.
Wij zijn de doden thans. Maar kort geleden
nog levenden die liefhadden en streden
voor dat land waarvan wij zonen waren.
Nu liggen wij alleen in Vlaanderens aarde,
in Flanders Fields!
In Flanders Fields staan de papavers rood
tegen de grijze schilden van de zerken.
De wind waait als een boom boven het groot
landschap tussen Langemark en Klerken
dat zich beschermt gelijk een moederschoot.
Wij zijn de doden thans. Maar kort geleden
nog levenden met leuzen en gebeden
voor dat schoon land waarvan wij zonen waren.
Nu liggen wij voorgoed in Vlaanderens aarde,
in Flanders Fields
In Flanders Fields staan de papavers rood
als roest gespat over verminkte graven.
De blauwvoet met zijn zuivre vleugels stoot
tegen de hiërogliefen van de namen,
de regen leest de zwarte letters bloot.
Wij zijn de doden thans. Maar kort geleden
nog levenden almachtig aangetreden
voor dat schoon land waarvan wij zonen waren.
Nu liggen wij doodstil in Vlaanderens aarde,
in Flanders Fields!

Verander de plaatsnamen en de bloemen, en het gedicht blijft ook anno 2016, spijtig genoeg, bijzonder actueel!